Het staat buiten kijf dat Brazilie inderdaad een land in opmars is. En een land in opmars heeft, in tegenstelling tot een land in neergang, een positief economisch perspectief. Geld hebben ze wel in Brazilie, maar het is nu zaak om daar constructief mee om te gaan.
Inflatie, de grote angst van het land, wordt in Brazilie niet veroorzaakt door een stijging van de grondstofprijzen, ook betreft het geen, zoals in veel westerse landen wel het geval is, monetaire inflatie (bijprinten van geld) en van wisselkoers inflatie - de Braziliaanse real was in de afgelopen jaren één van de sterkst stijgende munteenheden ter wereld - is ook geen sprake. In Brazilie wordt de inflatie veroorzaakt door a) overmatige overheidsuitgaven (fiscale inflatie) en b) de klassieker; overbesteding met als gevolg bestedingsinflatie. Wat de overheidsuitgaven betreft verwacht ik dat ongeacht de uitkomst van de verkiezingen in oktober deze zullen worden teruggebracht.* Het vraagstuk van overbesteding is dan ook veel interessanter.
Overbesteding omschrijft de situatie waarin de vraag het aanbod overstijgt. Of anders gezegd het aanbod niet aan de vraag kan voldoen. Er wordt te veel geld uitgegeven voor te weinig goederen waardoor de prijzen zullen stijgen. Hierdoor ontstaat bestedingsinflatie wat het gevolg kan zijn van (overmatige) geldschepping in de vorm van kredieten door de geldscheppende banken. Want hoe kunnen mensen en bedrijven betalen voor de extra vraag die ze uitoefenen? Het lenen van geld vergroot de collectieve vraag en zal in een situatie van overbesteding, wanneer de productiecapaciteit nog niet is meegegroeid, leiden tot prijsstijging. Bedrijven zitten in zo’n situatie met een volledig bezette productiecapaciteit en hebben moeite om aan de vraag van hun klanten te voldoen.
Uit bovenstaande is dus op te maken dat in het geval van Brazilie de productiecapaciteit niet lineair meegroeit met de beschikbaarheid van geld. Allerlei oorzaken liggen hier aan ten grondslag, te weten; infrastructuur, bureaucratie, niveau van de publieke diensten, informele sector, mate van macro economische stabiliteit, etc. maar de primaire oorzaak is zoals altijd de arbeidsproductiviteit. Mc Kinsey rekende in 2007 al uit dat de arbeidsproductiviteit van een Braziliaan gelijk staat aan 18% van dat van een Amerikaan. En daar zit mijns inziens het probleem. Om deel te kunnen nemen aan de wereldeconomie zal de Braziliaan zijn of haar arbeidsproductiviteit moeten verhogen. Ik schreef zelf al eens (www.boudewijnrooseboom.nl) dat synergie, waarbij het geheel meer is dan de som der delen, in Brazilie welhaast tegenovergestelde effecten genereert. En dat is uitermate funest voor een oververhitte economie waarin de hoge vraag weliswaar tot een daling van de werkloosheid zal leiden, maar waarbij dit nieuwe personeel op termijn ook weer gaat besteden (vragen) met logischerwijs een prijsstijging tot gevolg. En als nu met deze personeelstoename de arbeidsproductiviteit per capita daalt, en dat doet zij sowieso wanneer bedrijven al te maken hebben met een volledig bezette productiecapaciteit, dan komt dat de oververhitte economie en daarmee het probleem van bestedingsinflatie niet ten goede. Scholing, efficiency, ondernemerschap, innovativiteit en noeste arbeid zijn dan de sleutelwoorden. Kom daar maar eens om in Brazilie.
*En daar heb ik mij behoorlijk in vergist. (14-01-2015)
5 opmerkingen:
En jawel:
CHINA | BRAZIL
President Luiz Inacio Lula da Silva praised this week’s gross domestic product data, calling it well-deserved “exuberant growth,” but some say such rampant expansion could be a curse, not a blessing.
Sound economic policies have made Brazil a magnet for investment but now Latin America’s largest economy is facing a collision with old problems: a chronic lack of infrastructure and human capital.
Brazil lacks the infrastructure and factory capacity to cope with these growth levels without fueling inflation, analysts say.
It also cannot match the massive and highly qualified work force and the amount of investment in infrastructure and capital goods that has allowed China to sustain double-digit growth rates.
“We have clear bottlenecks and our daily lives are evidence of this,” Roberto Padovani, chief Brazil strategist at WestLB in Sao Paulo, said. “It is difficult to find workers, you don’t have enough streets and highways, the airports are a mess.”
Investment, a gauge of corporate and public capital spending and inventory build-up, is currently at 18 percent of GDP, less than half China’s investment rate of around 40 percent, said Marcelo Carvalho, chief Brazil economist at Morgan Stanley in Sao Paulo.
And China invests around 16 percent of its GDP in infrastructure in contrast to only about 2 percent in Brazil, he said.
“If you don’t invest enough you are not expanding the supply side of the economy fast enough to cope with this booming demand. So when demand is growing faster than supply it spills over into pressures on inflation,” Carvalho said.
Brazil’s economy grew at its fastest pace in at least 14 years in the first quarter of 2010, up 9 percent on an annual basis. That was only moderately below China’s 11.9 percent growth rate in the same period.
The growth data gave another confidence boost to a government facing a tight election race against opposition party PSDB in October. Lula spoke of a “golden age” for Brazil, and Central Bank President Henrique Meirelles said it proved the government’s anti-crisis strategy was right on the money.
But for others, Brazil’s buoyant growth raises a red flag: inflation.
BLESSING VS CURSE
Read more:
http://www.reuters.com/article/idUSTRE65A56D20100611
What will be the consequence for Brazil of the oilspill in the Gulf of Mexico ...??
As Brazil has to even drill much deeper and with technology that still needs to be developed and which has not been proven ..??
This could well have a serious influence on Brazil's future
Kind regards / Ton van Hoorn
What will be the consequence for Brazil of the oilspill in the Gulf of Mexico ...??
As Brazil has to even drill much deeper and with technology that still needs to be developed and which has not been proven ..??
This could well have a serious influence on Brazil's future
Kind regards / Ton van Hoorn
Boudewijn,
Ik ben het helemaal met jouw redenatie eens over de bestedings inflatie, met als gevolg "too much money chasing to little goods"
Misschien zou je nu kunnen gaan verkennen hoe de arbeidsproductiviteit op te krikken. Zelf denk ik dat da Silva naar Chaves moeten kijken om te zien hoe het niet moet; bijvoorbeeld al je mulitnationals er uit donderen. Deze kunnen veel kennis en kunde meenemen in een economie. Brazilie zou ze meer kunnen toelaten zonder uitverkoop te houden.
Of neem ons voorbeeld van de kraan, weliswaar op een kleinere schaal, maar wat een belachlijke import tax. Zonder goeie spullen maakt je bevolking geen goed werk natuurlijk. Wel uitkijken dat de rijkere bevolking niet alleen maar gaat importeren, want dan gaat de middenklasse niet produceren en blijft deze achter.
Ik denk dat bestedingen van de overheid aan onderwijs en infrastructuur het meest ten goede komt aan een betere arbeidsproductiviteit.
Best listig.
Brazil inflation is down but not out
POSTED ON JULY 9, 2012 · ADD COMMENT
By Mary Stokes.
Annual inflation has trended steadily downwards since peaking at 7.3% in September 2011. Given sluggish domestic economic activity and weak global growth, price pressures are not a concern, at least not in the near-term. Analysts now see inflation slowing to 4.9% in 2012, according to the latest central bank survey, compared with expectations of 5.4% at the start of the year. Nevertheless, we do not expect this decline to prove lasting.
What is surprising is that inflation is not lower. Global commodity prices fell by 7.2% annually in May, according to IMF data, while GDP growth registered its weakest annual reading in ten quarters in Q1 2012. Despite these disinflationary developments, annual inflation remains above the mid-point of the central bank’s target range of 2.5% to 6.5% (Chart 1).
Chart 1: Inflation and the SELIC rate have fallen since 2011
Source: Timetric
This should serve as a warning signal to policymakers who want a lasting reduction in the SELIC rate. Even though the SELIC currently stands at an all-time low of 8.5% with further cuts expected, Brazil’s policy rate remains higher than those in most other emerging markets. The danger is that when growth picks up, inflation will follow suit, making it challenging for the central bank to keep the SELIC rate at the current, low levels.
So why is inflation above target in the current disinflationary environment? The short answer is the labour market. Despite weak growth, the unemployment rate is close to a decade-low and wage pressure is visible in the divergence in inflation between tradables and non-tradables. The non-tradables sector consists largely of services, which cannot be readily exported or imported. In May, prices for non-tradables rose by 7.5% annually, compared with just 3.5% for tradables.
Part of the issue is cyclical. The unemployment rate tends to be a lagging indicator. Given weak economic activity, we expect a modest increase in unemployment in the coming months, which may help ease wage pressure.
However, part of the issue is structural, which has prevented a more significant slowdown in inflation. For example, Brazil suffers from a shortage of skilled labour – a structural issue related to the government’s historic under-investment in education. According to Manpower’s 2012 Talent Shortage Survey, Brazil ranked second, behind only Japan, with 71% of employers reporting difficulties filling jobs. This has contributed to inflationary wage increases (Chart 2).
Chart 2: Unemployment near decade-low, real wages on the rise
Source: Timetric
The government’s minimum wage policy is also a structural stumbling block to lower inflation. The policy, enshrined into law in February 2011 but de facto adopted in 2007, helps perpetuate inflation by ensuring minimum wage hikes consistently outpace rises in consumer prices when the economy is growing. One of the main problems is that the minimum wage is determined by a backward-looking formula based on real GDP growth two years prior.
If the government were to peg rises in the minimum wage to rises in labour productivity and consumer prices, rather than rises in overall GDP growth from two years prior and consumer prices, this would help limit inflationary pressures. Most importantly, it would bring the government closer to achieving its goal of a lasting reduction in interest rates.
Een reactie posten